प्लास्टिक

त्वचेत वितळलेलं प्लास्टिक

आवंâठ धूर धूर

मायमोहाच्या दिवंगत चिमण्या

आक्रोशतायेत संदिग्ध तावदानांवर

वाट चुकल्या नदीला स्मरतात

गतकाळातली ओली आवर्तनं

बर्फाळ प्रेतांवरही उमटतोय घाम

भाकीतांच्या अविरत काहिलीने

रक्तांत साकळलेलं प्लास्टिक

वैफल्याचा फुलतोय अंगारमळा

मीठपेरल्या मातीत मात्र कशी कोण जाणे

समूळ तग धरून आहेत, गरकोषातली सर्द गुपितं

रात्रीत डवरून येणाऱ्या फुलोऱ्याला

पडत नाहीत स्वप्नं पहाटेची

सांध्यांतून निखळलेली अंतिम इच्छाही

आठवतेय आता चवीपुरती केवळ

श्वासांत विरघळलेलं प्लास्टिक

कडवट अवघी देहधून

अन्नसाखळीतूनही होतंय फक्त

पोकळीचं हस्तांतरण

देठाला ठरवून लावलेल्या नखाच्या

स्मृती, कुरतडत नाहीत अजूनही मनाला

कुंदसावळ्या पदराखाली फुटतोय पान्हा

कांगाव्याखाली घुसमटतंय हिरवं सौष्ठव

रोजच्यारोज

स्मृतींत कोरलेलं प्लास्टिक

अमरत्वाची जन्मखून चोख

कोऱ्या आवृत्या अस्तित्वाच्या

वाढवतायेत इथली निष्फळ गर्दी केवळ

जगबुडीच्या खऱ्याखुऱ्या दंतकथेत लपलाय म्हणे

अनंतपेâरा कित्येक थकवणाऱ्या मुळारंभांचा

भ्रम फाटका बैरागी तरीही गातच राहतो

उद्धारची तीच ती, कालविसंगत,

वांझोटी गाणी.

अशाच एका क्लिकबेटावर

अशाच एका क्लिकबेटावर

सापडतील पोरक्या घटनांचे सांगाडे

माहितीच्या अजागळ दलदलीत तगलेले चुकार प्रसंग

भटकत असतील

कधी कुणी न ऐकलेल्या कहाण्या

तिथल्या आदिम झाडांना सुनावत

न्यायाची चव ठाऊक नसलेले अतृप्त आत्मे

होत असतील कासावीस समुद्राच्या मधोमध

जन्मभराची तहान घेऊन

अशाच एका क्लिकबेटावर

गर्द काळोख्या रात्री

जमत असेल अनावृत्त भावनांचं टोळवंâ

चेतवणाऱ्या शब्दांची होळी करण्यास्तव

देहाविलग झालेल्या आरोपीच्या पिंजऱ्यातल्या जिवंत जिभा

वाचत असतील गतकाळातल्या अनुल्लेखांचा पाढा

निरंतर –प्रवीण अक्कानवरू